سعدی نظر از رویت کوته نکند هرگز

فضل است اگر خوانی، عدل است اگر رانی

قدر تو نداند آن کز رنج تو بگریزد

حرف آخر

یکی باید بگه آخر من و تو کجای کاریم

وسط یه راه روشن یا هنوزم توی غاریم

یکی باید بگه آخر چرا رنگ ما پریده

چرا با این همه عینک هیچ کسی ما رو ندیده

رد پا

ای نفست یار و مددکار ما

کی و کجا وعده ی دیدار ما

مشت می کوبم بر در

من هوارم را سر خواهم داد

چاره ی درد مرا باید این داد کند

از شما خفته ی چند

چه کسی می آید با من فریاد کند؟