جاذبه ی شعر تو و گوهر عرفان همه تو

بي تو به سامان نرسم، اي سر و سامان همه تو
ای به تو زنده همه من، ای به تنم جان همه تو

همتی ای دوست که این دانه ز خود سر بکشد
ای همه خورشید تو و خاک تو، باران همه تو